Մենք էն ուժը չենք, որ «դաբրո» փնտրենք

«Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության նախագահ Էդմոն Մարուքյանի ու իր թիմակիցների շրջայցերը շարունակվում են ՀՀ մարզեր: Նրանք ամեն շաբաթ-կիրակի մեկնում են մի որեւէ մարզ եւ հանդիպում տեղի բնակչության հետ, լսում նրանց խնդիրները, ծանոթանում նրանց հետ: – Ձեզ ճանաչո՞ւմ են Երեւանից դուրս: – Ճանաչողությունը հետեւյալ կերպ է. իմ ճանաչողությունը շատ բարձր է, կուսակցության մի քանի՝ ավելի ակտիվ երեւացող մարդկանց, որոնք տարբեր բնագավառներում հայտնի են եղել, օրինակ՝ Մանե Թանդիլյանը, Հայկ Կոնջորյանը, իսկ կուսակցության անվանումը, մեծ հաշվով, նոր է ավելի շատ ճանաչելի դառնում: Բայց նայած համայնքում: Օրինակ՝ Լոռու մարզում շատ բարձր է: – Ի՞նչ խնդիրներ են հիմնականում բարձրաձայնում ձեզ հետ հանդիպումներում: – Հիմնական էն խնդիրներն են, որոնց մասին մենք բոլորս էլ գիտենք: Բայց մի բան է, որ մենք մեր մտածելով կամ մեր ենթադրություններով գիտենք ինչ-որ բաներ, մեկ այլ բան է, որ մարդիկ իրենք բարձրացնում են կամ լուծումներ են առաջարկում: Այդ ամեն ինչը մեր կողմից հավաքագրվում, արձանագրվում է, որոնք որ պետք է օգտագործվեն կուսակցության կողմից: Դրան գումարած՝ նաեւ բազմաթիվ դիմումներ ենք ստանում հենց էդ լսումների շրջայցի ժամանակ կամ շրջայցից հետո, որով տարբեր հարցեր են բարձրացվում: – Իսկ այդ վստահության քվեն զգո՞ւմ եք ձեր հանդեպ, վստահո՞ւմ են ձեզ: – Վստահության քվեն կամ վստահությունը կերեւա, երբ որ կապիտալիզացվի քվեարկության ժամանակ: Հիմա ասել, որ ում որ հանդիպում ես, քեզ է քվեարկելու, կամ ասել, որ ովքեր որ իրենց պրոբլեմներով մեզ դիմում են, եւ էդ խնդիրներով մենք զբաղվում ենք, նրանք հետո մեզ են քվեարկելու, դա միամտություն կլինի: Ես շատ ռեալ եմ գնահատում դաշտը՝ որպես ընտրական փորձ ունեցող մարդ: Դրա համար գիտեմ, որ լուծումն օրնիբուն աշխատանքն է: – Վերջին շրջանում նոր կուսակցություններ ստեղծվեցին՝ ձեր կուսակցության նման, ամենաթարմը «Համախմբումն» է: Սա փոխադարձաբար չի՞ դժվարացնում ձեր՝ նորաստեղծ կուսակցություններիդ կյանքը: – Ես չէի ասի, թե դժվարացնում է, ավելի շատ մրցակցության դաշտն է մեծանում, բայց ես, մեծ հաշվով, մրցակցության կողմնակից եմ: Թող գաղափարական պայքար լինի, ոչ թե թաղային հեղինակությունների մակարդակով: Եվ էդ գաղափարական պայքարի արդյունքում որ ուժն ուզում է, թող հաղթի, ի՞նչ է եղել: Այսինքն, եթե ռեալ կուսակցության բրենդներն իրենց գաղափարներով մրցակցեն, դա իսկական ժողովրդավարությունն է եւ հավասար մրցակցային հնարավորությունները: – Խանդի զգացում չկա՞ ձեր կողմից կամ ձեր հանդեպ: – Ճիշտն ասած՝ ես չեմ զգացել: Իմ տպավորությամբ՝ հետեւյալը կասեի, որ յուրաքանչյուր ուժ, յուրաքանչյուր գաղափար իր սպառողն ունի: Հետեւաբար, պետք է լավ աշխատել, որ խոսքդ, գործդ, ծրագրային մոտեցումներդ, երկրի վերաբերյալ քո տեսլականը հասցնես մարդկանց: – Հիմա ձեր շանսերը նախնական պատկերով ինչպե՞ս եք գնահատում, անցողիկ քվեներ կվաստակե՞ք, որ մտնեք խորհրդարան: – Վստահ եմ, որ անցողիկ շեմը հաղթահարում ենք էս պահին, բայց թե ինչ տոկոսներով, կարծում եմ՝ անլուրջ կլինի էդպես ասել, որովհետեւ ինչ-որ հարցում չկա: – Գործող իշխանությունը պե՞տք է «դաբրո» տա կամ երաշխավորի նման ուժերին՝ խորհրդարան անցնելու համար: – Ես կարծում եմ, որ դա ֆանտազիայի ոլորտից է: Հայաստանի քաղաքական պատմության մեջ եղել են ուժեր, որ փորձել են «դաբրոներ» ստանալ կամ իբրեւ թե ստացած են եղել, եւ նրանք, բնականաբար, հետո մնացել են ինչ-որ բարիերների տակ: Մենք էն ուժը չենք, որ «դաբրո» փնտրենք, մենք էն ուժը չենք, որ էդ մշակույթի մասը կազմենք: Էդ «դաբրո» բառը ես չեմ էլ սիրում ընդհանրապես, մեր հավանությունը տալու է քաղաքացին: Եթե ՀՀ քաղաքացին ցանկանալու է, որ «Լուսավոր Հայաստանն» իր շահերը ներկայացնի խորհրդարանում, մենք անպայման ներկայացնելու ենք:

Վահե ՄԱԿԱՐՅԱՆ

Աղբյուր՝ hraparak.am

Բաժին: featured, Հարցազրույցներ, Մամուլ